Η επόμενη μέρα ξημέρωσε με αβεβαιότητα για το τι μέλλει γενέσθαι στην επιχειρηματικότητα, ειδικά στη μικρομεσαία. Με δεδομένο ότι οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις επέδειξαν ανθεκτικότητα στην πολυετή οικονομική κρίση που ξεκίνησε το 2008, διατήρησαν στην πλειονότητά τους τις θέσεις εργασίας και συνέβαλαν στην επίτευξη των δημοσιονομικών στόχων, είναι αυτές που πρέπει να στηριχθούν από την πολιτεία στη μετά COVID-19 εποχή με στοχευμένα μέτρα, τα οποία όμως δεν πρέπει να είναι οριζόντια, γιατί τα οριζόντια μέτρα δεν ωφελούν μόνο αυτούς που πρέπει. Ειδικότερα, κατ’ αρχήν πρέπει να μπει στο μικροσκόπιο η μέχρι τώρα φορολογική και ασφαλιστική συμπεριφορά των επιχειρήσεων, έτσι ώστε να οδηγήσει σε μια πιο δίκαιη και αποτελεσματική βοήθεια στις επιχειρήσεις εκείνες που πραγματικά έχουν ανάγκη και θα τη χρησιμοποιήσουν για την ανάκαμψη, την ανάπτυξη, τη διατήρηση και μελλοντικά την αύξηση των θέσεων εργασίας. Κατά την άποψή μου, αλλά και πολλών άλλων, αυτό χρειάζεται να γίνει διότι δεν μπορούν να ωφελούνται το ίδιο οι επιχειρήσεις εκείνες που τα προηγούμενα δύσκολα χρόνια ήταν απολύτως συνεπείς στις φορολογικές υποχρεώσεις τους και οι επιχειρήσεις οι οποίες δεν έχουν προσφέρει ή έχουν προσφέρει ελάχιστα στα φορολογικά έσοδα ή επιδείκνυαν και συνεχίζουν να επιδεικνύουν συνεχώς παραβατική συμπεριφορά. Ομοίως, δεν μπορούν να αντιμετωπίζονται με τον ίδιο τρόπο οι επιχειρήσεις που απασχολούν προσωπικό και το ασφαλίζουν κανονικά και οι επιχειρήσεις οι οποίες απασχολούν προσωπικό με δήθεν μειωμένη απασχόληση ή απασχολούν ανασφάλιστο προσωπικό. Εν κατακλείδι, δεν μπορούν να αντιμετωπίζονται με τον ίδιο τρόπο οι επιχειρηματίες και οι «επιχειρηματίες».
Από τον κ. ΓΙΩΡΓΟ Α. ΚΟΡΟΜΗΛΑ
